ihtiyar mısırcı ve sürpriziniz
Küba;
1951.
İhtiyar Santiago, tam seksen dört gündür hiç balık tutamamış, bir
kulübede yaşayan yoksul bir balıkçıdır, Ernest Hemingway’ın “İhtiyar
Adam ve Deniz” kitabında.
Bir de çocuk yardımcısı vardır: Manolin.
Ama Manolin’in ailesi, Santiago sahile bu kadar uzun süre eli boş
döndüğü için onun talihsizliğine inanarak, çocuklarını başka bir
balıkçı teknesine vermiştir. Yine de Manolin ailesinden gizli gizli
Santiago’nun yanına gelmektedir.
Santiago artık kararlıdır; küreklere asılacak, okyanusa açılacak,
Gulf Stream’in sıcak sularında şansını deneyecektir.
Başında hasır şapka; şafak sökerken vedalaşır, kendisine yem olsun
diye istavrit veren Manolin’le.
Çok açıklarda, ihtiyarlığıyla bir başına, palamut yakalar Santiago.
Bu kez palamudu yem yapar. Derken büyük bir kuvvetin oltaya
vurduğunu görür; anlamakta da gecikmez –
hayatının en ağır balığı zokayı yutmuştur.
Ve büyük bir mücadele başlar karanın gözükmediği okyanus sularında.
Belki de beş yüz – altı yüz kiloluk bir balık sürüklemektedir küçük
teknesini.
Gece geçer,
gün geçer,
bu ölüm kalım mücadelesi devam eder.
Derken gevşer olta,
yakaladığı balık teslim olmaktadır ve görür onu:
Boyu teknesinden de uzun koca kılıç balığı bağlı olarak, sanki
yanında Manolin varmış gibi konuşa konuşa, göremediği karaya doğru
kürek çekmektedir ihtiyar kollarıyla.
Köpek balıkları gelir bu kanlı ava ve bir büyük mücadele de onlarla
başlar okyanusun ortasında. Mızrak gibi sopasıyla öldürebilse de
tekini, diğerleri yemektedir, teknesiyle çektiği hayatının avını.
Kılıç Balığı’ndan geriye bir tek iskeleti kalmıştır kıyıya
vardığında.
Bütün balıkçılar, bütün kasaba halkı hayretle bakmaktadır kıyıdaki
tekneye bağlı koca balık iskeletine;
ihtiyar balıkçı çocukluk düşlerine,
bir Afrika plajındaki beyaz aslanları görmeye,
belki de bir daha hiç uyanmamacasına, kulübesine uyumaya gittiğinde…
Nedense, İhtiyar Adam ve Deniz’in bu derin izleri gelmişti
gözlerimin önüne; Ankara - Emek Mahallesi,
25. Sokak ile 19. Sokak’ın kesiştiği köşede mısır satan,
o ihtiyar adamı gördüğümde.
Belki yirmi beş, belki de otuz senedir, her gün Altındağ’daki
gecekondusundan gelip,
sabah 7:30’dan - 17:30’a, patlamış mısır satıyordu
o sokağın köşesinde.
Kim bilir ihtiyar yüreğiyle nasıl bir mücadele vardı bu okyanusun
ortasında.
Sohbete başladık ve 1 liralık mısır aldım; ayrılırken de:
-Amca;
inan bana, çok güzellikler bekliyor seni… dedim kendisine.
Çok duymuştum ama,
hayatımda bu kadar yürekten:
-Allah’a
emanet ol;
Allah’a emanet ol… ’u,
-
belki bir tek annemden,
belki bir tek babamdan duymuştum öncesinde.
Şimdi bir düşüm var:
“Bir büyük sürpriz yapmak” İhtiyar Mısırcı”ya.
22 Haziran Salı günü – 27 Haziran Pazar günleri arasında herhangi
bir gün,
belki öğlen tatilinde, belki bir çıkışta, belki sevgi’yle buluşmada,
yolumuzu Emek’e - “İhtiyar Mısırcı”ya düşürelim
ve mısır alalım kendisinden.
“Hiç”
bahsetmeyelim bu planımızdan kendisine;
onca köpek balığının arasından,
son derece şaşırmış, son derece sevinmiş dönsün evine.
Bir hatıra fotoğrafı çekerseniz bana da gönderin,
ya da yazın bana o an hissettiklerinizi;
ben de sayfamda paylaşayım 27 Haziran’dan sonra,
bir ortak güzelliğe, bir küçük mutluluğa ortak olmanın büyük
izlerini.
Bir Alış – Veriş Merkezi’ne değil;
bir İhtiyar Mısırcı’nın ekmek teknesine
gidiyor muyuz?
Bol kuvvet;
yüreğinize -
küreğinize…
düş hekimi yalçın ergir
- 21 haziran 2010
0 yorum :
Yorum Gönder