ŞENGÜL ERDOĞAN

Sokağımda yaşadığım güzelliklerden:
Tahminen 15 yıl kadar öncesi...günlerden herhangi bir cumartesi...biraz yürümek ve alış veriş içinsokağa çıktım.o günlerde yatırıldığını duyduğum maaş farklarımı almak içinbankamatiğeuğrayıp, çektiğim parayı çantama yerleştirdim.paraların hepsi yesyeni gı
cır gıcır paralar idi.özellikle de pek sevindim pırıl pırıllar diye.( sanki paralar bende hep kalacakmış gibi)evlenen bir arkadaşımın kızına hediye almak için kuyumcuya uğradim. Boncuğunu kurdelesini de ihmal etmdim altınımın.parayı ödemek için cüzdanıma uzandiğimda paraların hiçbirinin yerinde olmadığını gördüm.çünki çantamın ağzı açıktı...geldiğim yollardan bakınarak eve dönerken sinemaya uğradım. Çalışan gençlere " hiç para bulup getiren old mu ?" Diye sordum.bir cumartesi gününde bulunan paranın geri geleceğini ümidetmesem de ..öyle bir şey olmadığını söylediler.eve girdim.merdivende komşumla karşılaştım. o da maaş farlarını almaya gidiyormuş.bana sorduğunda " aldım ve kaybettim bile" dedim.artık kısmetten çıkmış deyip ümidimi kestim.komşuma gelen yardımcısının yanında bu konu konuşulunca yardımcısı hanım" birkaç apartman ötede başka bir komşunun yolda para bulduğunu ve sahibini çok aradığını söylemiş. Birlikte o komşumuza gittik.eşi de evde imiş.parayı bulunca sinemada ki çalışanlar sormuşlar.onlara bir hanım sormuşytu ama bir daha gelmedi, demişler.hatta çocuklar " kaybeden bir kere , bulanlar belki 5-6 kere sordu" demişler.neyse komşum paranınmiktarını sordu. Ben ilave olarak hepsinin yeni basılmış gıcır paralar olduğunu söyledim.böyle bir vesile ile tanışmış olduk bu güzel eğitimci aileyle.beraber kahvelerimizi içtik.eğer sahibi çıkmasa idi bir süre sonra bir hayır kurumuna bağışlıyacaktık , dediler.
bu güzel insanları yıllardır oturduğum sokakta neden daha önce tanımadığım için esef ettim kendime.böylesine güzel insanların varlığı yüreğimi zenginleştirdi. Gurur duydum. Çocuklarına ciltlerce kitabin öğretemiyeceği dürüstlük ve insanlık dersi verdikler için kutluyorum onları..