Bir öykü yazarken tabii ki insanın kendi hayatından sızıntılar oluyor. Seymen’le Bahar’ın çocuğu oldu mesela (Asmalı Konak Dizisi). Adı Hayat. Hayat, Yaman’la benim çok istediğimiz halde yapamadığımız bebeğin adı. Biz o çocuğu yapamadık ama Seymen’le Bahar yaptı. Yani öykü yazmanın rehabilite edici bir tarafı var, ‘Bari bu çocuğun adı Hayat olsun’’ diyorum. Yaram biraz daha kapanıyor…
Bari bir çocuğun adı HAYAT olsun diyor Meral Okay..
...
Bir çocuk parkında bu güzel iki insanın hatırasını yaşatarak açacağımız dolaplarımız inanın giderek daha anlamlı bir hale dönüşüyor.
Hiç bir şey tesadüf değildir diye inanırım ben.. Bir sohbet sırasında çıkmıştı bir akşam dolap fikri gruptan.. Yine bir sohbet sırasında Meral Okay olsun adı denildi..Biz sadede bir dolap için gittik belediyeye ama iki dolap yapıldı.. Üstelik birbirinin birebir aynı iki dolap...
Az önce bu paylaştığım röportajı okudum ve çok duygulandım yeniden. Dolapların tam önünde govdesinden ikiye ayrılmış kocaman yaşlı bir palamut ağacı var.. Dolapları bekliyor gibi..
Hayat ağacı ne harika bir semboldür yaşamı anlatmak için.. Kökleri toprakta yuzu güneşe dönük dallarını uzatır gokyuzune..
Biz hic birimiz durduk yere bulmadık birbirimizi.. Daha nice guzel gunler var birlikte goreceğimiz..
0 yorum :
Yorum Gönder